Fulden Ufacık: Aralık 2015

Faruk Nafiz Çamlıbel Han Duvarları

Share |

Selçuk Baran Öğle Saatleri

Nursel Duruel'in hazırladığı seçmeli kitap olan Öğle Saatleri, Selçuk Baran'ın görüşlerini bize aktarıyor.

"Her çağın kendine özgü ruhunun, iyi ve kötü yanlarıyla, insanlar üzerinde belirleyici bir etkisi olduğunu düşünen, buna karşın kişinin "kendisi" olmasının, "birey" önemini vurgulayan bir yazardır Selçuk Baran."

11 öyküden oluşan bu kitabın ilk öyküsü Kent Kırgınıdır. Hikayenin konusu kent kırgını olan öykümüzün kahramanı, bir tane tabak kırınca eski günlerini hatırlamaya başlar. Tabağı kırınca tabaktaki motif olan çicek yaban gülünü görünce aklına gelmiştir.

"Geçmişte, bir sokak köşesinde, güneşli bir sıra üzerinde ya da yatağa şöylece uzanıvermiş cıgarasını içerken koyup gittiginiz solgun delikanlı, yıllar sonra bütün takım taklavatıyla çıkar gelir. Şaşarsınız. Belki sevinirsiniz de."

Geçmişte oturduğu evin karşısındaki boş arsaya her öğleden sonra gelen Nedime(kendi koymuş adını) ve bebeği, o arsada Nedime çiçekli porselen parçacıkları, renkli cam kırıklarıydı. Öykü kahramanımız Nedime bulsun diye cam kırıkları toplayıp arsanın içinde saklar o bulunca yüzünde oluşan ifadeyi izlerdi. Bir gün Kent Kırgını, bütün camları arsaya koyar ve o bulunca yüzündeki ifadeyi merak etmeye başlamışıt. Fakat Nedime ilk bulduğunda sevinçten şoka girmiş sonra ise Kent Kırgını'nın izlediği yöne bakar ve oradan uzaklaşır. Kahramanımız bu yaptığı hareketten pişman olur. Nedime'yi babası götürdüğü için onu bir daha görmez ve evinden de inşaatlar başlayınca taşınır ve oraya bir daha uğramaz.

"Bir kent kırgını için yapılacak en akıllıca şey başkentin göbeğinde oturacak yerde, kırlara, köylere, uzaklara gidip oralara yerleşmektir. Ama o zaman da bir kent kırgını olmaktan çıkardım. Oysa ben kent kırgınıydım ve öylece de kalmak zorundaydım. Başka bir şey olmak elimde değildi. Çünkü bu sözünü ettiğim günlerde yalnızca naylon torbalar, temel çukurları kazan greyderler ve sekiz on katlı blok apartmanlar değildi bilmediklerimiz. Yeryüzünde işlerin iyi gitmediğini sezip de insanların ve yaşamın böyle olmaması gerektiğini düşünmeye başlar, filozofluğu da edilgin bir durum saydığınızdan küçümseyecek olursanız, size başvuracağınız tek bir yol kalırdı: Kent kırgını olmak."

Kitabın ikinci öyküsü Hazirandır.

Nuri ve Sevim karı kocadırlar. Nuri'nin şikayetlerine dayanamayan Sevim, onunla tartışır. Fakat Nuri'nin derdi kışın ısınmaktır. Aslında hayattan memmun olmayan Sevimdir. Evinden sıkılır, taşınmak ister geniş evden bir anda kendilerine dar evde ama manzarası olan bir eve taşınırlar. Fakat paraları kalmayınca Nuri eşyalarını satmaya başlar çünkü Sevim'in eşyaları önemlidir.

Fakat fark etmedikleri şey hayatın güzelliğidir. Nuri bunu fark edince Sevim'e göstermek ister fakat karısı bir şeylerle uğraşmaktadır.

"Pek ölgün, pek kayıtsız bir pembelikti bu ama bulutların yeryüzüne saldığı karamsarlığa başkaldırarak her yanı büyülü bir renge boğuyordu."

"Şuna bak, diye konuştu kendi kendine, yaprakların boşluğunda hiç titremeden duran bir ışık... Ya da renk... Karıştırıyorum sanırsam. Ama zararı yok. Çünkü yeniden başlamak mümkün... Kim engel olabilir? Sevim mi? O ütü yapıyor. Bir de türkü tutturmuştur. Ben de doğru ya da yanlış aklıma eseni yapıyorum. İçkili olduğumu söylerler belki. Ama paltomu satmadım mı? Kimse kınayamaz beni. Kınasalar da haberim olmaz. Ôldüm çünkü. Evet böyle de ölünebilir. Kayıtsızlık içinde..."

Kitabın 3. öyküsü ise Bahçededir.

Ekrem çok ağır hastadır. Ve günlük yaşamından çok uzaklaşmıştır. Evden nefret ediyor sadece bahçede kendini rahat hissediyordur. Bir gün yan komşuları olan Zuhal onun yanına gelir ve onunla konuşmaya başlar. Ona kitaptan kesitler okur. Ekrem artık onun ders saatlerini öğrenmiş onu beklemeye başlamıştır. Kış yaklaşınca onların evine gelmeye başlamıştır Zuhal. Yağmurun yağdığı bir gün Ekrem kötüleşti ve Zuhal onlara gitti. Onunla konuştu fakat Ekrem artık sevincinin karşı konulmasını istemedi ve Zuhal gittikten sonra o akşam hayatını kaybetti. Yağmurlar tüm akşam boyunca sürdü. Zuhal yatağında uyanıp durdu. Fakat Zuhal komşusunun öldüğünü bilmedi.

"Hayatı bana nasıl öğrettilerse öyle tanıyorum. Yani yanlış, saçma ve yüzeyden."

"Adam bahçeyi seviyordu. Her şeyiyle onundu bahçe. İçindr yaşadığı sessizliği, durdugunluğu, yenilikleri, adsız korkularını, canlanmaya yeltenemeyen umutlarını tamamlıyor, bütünlüyordu."

Kitabın dördüncü öyküsü Sarmaşıklardır.

Bu öyküdeki karaktere göre sarmaşıklar ekildiğinde büyür ve göklere çıkar. Sarmaşıklar beton binalardan kurtarır kenti. Belkide kendisinin gül yetiştirmesi dogayı sevmesindendir. Ya da o çocuğun gülünü kabul etmeyecekti. Çünkü sarmaşıklar bir kere ekildi mi koparılamaz.

"Güven duymaktan tiksinmeğe başlamışsanız eğer korku'yu salık veririm. Korkunun bedeli korkudur. Ve korkudan öte kôy yoktur."

Kitabın 5. öyküsü ise Tortudur.

Kentin dışında karısı ile küçük bir restorant işleten garsonun bir ara kentte yaşadığı ama kentin zorluklarına katlanamadığını zengin müşterisine anlatır. Fakat bu yaşamdan da üzüntüleri vardır. Tortuları... Karısının eskiden başkasını sevdiğini ve o sevdiğini unutamadığını onun tortusu kendisinin tortusu.. Savaşmayı sevmez ona göre değildir. Bu hayat hüzünlüdür ama onun hayatıdır.

"Toplum güvenliği dedikleri şey, aslında kişisel güvensizliğin yarattığı korkudur. Yargı, bir tür kişisel savunmadır. Çünkü toplumda kıstırılmadan yaşamak olanaksızdır."

Kitabın 6. öyküsü Öğle Saatleridir.

Nuriye, çalıştığı yerde öğlen yemeklerini Salim Beyle yemektedir. Fakat Salim Bey'in yanına giderken onu kimsenin görmesini istemez. Dışarıda yemek yiyecek parası yoktur. Zaten maaşı annesiyle kendisine ancak yetmektedir. Salim Bey yaşlıdır ve Nuriye'yi güzel bulmaktadır. Galiba Nuriye'yi annesi ve onun dışında kimse güzel bulmamaktadır. Birbirleriyle yemeklerini paylaşarak öğlen yemeklerini yerler. Bir gün Nuriye, Salim Bey'e parka öğlen yemeklerini yemek için teklifte bulunur ve sosisleri kendisi alacağını söyler.

Yemek yedikten sonra Nuriye Salim Beye ev sahibinin kirasını arttırdığını ve evlenmek zorunda kaldığını söyleyerek içini döktü. Salim Bey ise üzüntüsünü belli etmeden sokak kedisiyle uğraşmaya başladı.

"Ben korkak bir kızımdır. Herkesten, her şeyden korkarım. Hayat korkutur beni. Ama kazandığım parayla buzdolabı alınca, anneme armağanlar alınca birden kendime güvenmeye başlamıştım. Güzel bir şeydi kendime güvenmek. Sonra anneme armağanlar alabilmek..."

Kitabın 7. öyküsü ise Rose Bonbondur.

Öykünün karakteri olan avukat, her şeyden bunalmış ve çalıştığı yerdeki odasından çıkar ve bir anda kendini gelmeyeceği bir meyhanede bulur. Bu meyhanede oturan kadının dudaklarındaki kırmızı ruja kafası takılır. Onu anılarına götüren bu ruj, İstanbul'da üniversitede okurken ilçedeki arkadaşı olan Osman, İstanbul'a gezmeye gelmiştir. Fakat Osman, ağanın oğludur ve yanında iki fedaisiyle gelir. İstanbul'u gezerken Osman durgundur. Bir eksiklik olduğunu düşünür. Oyun izlemeye giderler. Herkes gülerken Osman oyunu izlemesine rağmen durgundur. 3 ay sonra tekrardan İstanbul'a gelmeye karar veren Osman yanında bir kızla gelir. Kızın adının Lili olduğunu söyler. Bu kızın, taşradaki kızlardan tek farkı kan kırmızısı rujudur. Ruj onun yüzünün duruşunu bile değiştirmiştir. Bu rujdan dolayı Osman'ın sonraki kelimesi Rose Bonbondur. Fakat bu ruj Rose Bonbon renginde değildir. Bunu oyundan duyduğunu anlamıştır kahramanımız. Osman, Lili'ye kıyafetler aldı.Akşam yemek yediler. Sonra Osman kıza bir miktar para vererek orayı terk etti. Çünkü Lili'nin onun başına dert açacağını düşünüyordu. Kahramanımız ise Lili'ye tutulmuştur fakat onunla birlikte olabilecek maddi durumu yoktur. Öğrencidir, ailesi onu okutuyordur. Lili'nin o Rose Bonbon olmayan kırmızı dudaklarından etkilenmiştir. Ona parayı vererek oradan çekip gitmiştir ve o meyhanedeki kız ona Lili'yi hatırlatmıştır. Lili dedi ama onu o dışında herkes duydu.

"Öğrendiklerin yaşamını değiştiriyor mu ? Buna önemli derim ben."

Kitabın 8. öyküsü Krizantemlerdir.

Avrupa'yı gezen bir genç kız uçakta bilet bulamayınca bir otele yerleşir. Hiç bilmediği bir dil ve az parasıyla kaldığı otel ona hiç yakışmıyordu. Acıkır ve dışarı çıkmaya karar verir. Her kadının yanında bir erkek vardır. Bu Avrupa gezisinde hiç bir olay yaşamamış iyi eğitimli bir kızdır. Bir çiçekçinin önünde durur. Açık olsa kendine krizantemler alacaktı. Belki de gezisinde bir anı olacaktı. Birden kapı açıldı ve şapkalı bir erkek ona krizantemlerden verdi. O sevinçle çicekleri aldı ve sokaklarda dolaşmaya başladı. Yemek yemek için bir büfeye gitti ve siparişini söylerken birden o erkeği gördü ona güzel bir yemek ısmarladı ve artık onun da yanında bir erkek vardı. Oteldeki odaya birlikte gittiler ve onun kendi odasını görmesinden dolayı utandı. Erkek kapıyı kitledi ve genç kız nereden çıkacaksın dediğinde oradan cevabını aldı. Erkek, çiçekleri vazoya koydu ve kızın yanına uzandı.

""Hayır, ben ölmek istemiyorum"diye bağırdı.

Ne tuhaf, olanca gücüyle bağırmıştı ama sesi hiç çıkmamıştı."

Kitabın 9. öyküsü Ağdır.

Güler Ankara'daki ailesinden,yaşamından,korkularından kaçmış bir ingiliz öğretmenidir. Kendini hiç bilmediği bir kasabada Nezahat hanım ve Hulusi beyin evlerinde kiracı olur. Fakat korkuları da onunla gelmiştir. Evdekilerle kaçan kovalanan ilişkisi yaşamaktadır. Bir gün bir anda onları iterek dışarı çıktı. Ve trende tanıştığı Motorcu Refik'le karşılaştı. Ona da demişti zaten karşılaşırız diye Güler'e göre burası Semarkantti.

"Semerkant, denize dönen sokağın köşesiydi; Güler'in yıllardır kaçtığı şey orada, lacivertlere bürünmüş beklemekteydi... Eski, morarmış, her yanından tozlar sarkan, gene de işlevini kusursuz görecek bir örümcek gibi..."

Kitabın 10. öyküsü Firavun Mezarıdır.

Öykünün kahramanı yeni tanıştığı genç kızla sanki daha önceden tanışmış gibi hisseder. Genç kız onu, okuduğu üniversiteye davet eder. Ama o kendisinin de mezun olduğu üniversiteye gitmek istemese de onu kıramaz ve gider. Üniversiteyi gezdiğinde onun eski üniversitesine benzerlik olmadığında görür ve rahatlar. Genç kızın onu koridorda beklerken görür ve yanına gider. Genç kız onu okulu gezdirir ve terasta birlikte sandvinç yerler. Genç kız ona arkadaşlarıyla rektörlüğün orada bir mezarlık olduğunu düşündüklerini ve onu araştırıp bulamadıklarından bahseder. Ona bu düşüncelerin garip olduğunu söylemekten vazgeçer ve onu dinlemeye karar verir. Haftaya okulda buluşmak için randevulaşırlar. Haftaya, kahramanımız okula gittiğinde kimse yoktur. Okulda tadilat vardır ve herkes tatildedir. Onu aramaya her yere bakar hatta mezarlığı bile aramaya karar verir. Sonra yorulur ve yanında getirdiği sandvinçlerin birisini yer ve diğer kalanını arkadaşına bırakır. O da mezarlığı ararken açıkabilir. Anlar ki onunla bir daha buluşamayacaktır.

"Oysa insan düşgücünü kullanmaktan korkmamalı. Düşgücünü kullanmaktan korkanlar günün birinde gerçeklik duygusunu da yitirirler; başkalarının da gerçek diye sundukları yalanları kabullenirler. Bu yüzdrn kıyıcı olurlar."

Kitabın 11. öyküsü Porselen Bebektir.

Hikaye bir çocuğun ablasına eski evimizi bir daha anlat demesiyle başlar. Fakat o eski evleri dediği bir tablodur. O kadar beğenmiş ki o tabloyu fakat tablo kırılmış ve annesi onu çöpe atmış. Kırılmıştır ve eskisi gibi olmayacağını söylemiştir annesi. O da tablo atılınca çok üzülmüştür. Bir gün eve babasının arkadaşı ona tablo hediye etmiştir. Yabancı bir ülkenin olduğu belli olan bir şato etrafında orman ve akarsuyun olduğu bu tabloyu annesi, babaannesi ve ablası beğenmemiş ama o o tabloya bakmaktan kendini alamamıştır. Bir gün ailesine yurt dışına çıkacağını söyler ve planlar yapmaya başlar. Güneşli bir günde bisikletiyle çıkacaktır. Çünkü parası yoktur. Ve güneşli gün geldiğinde çantasını hazırlar çıkar yolla. Apartmanlardan bozkırlara oradan ormanlara doğru gider. Yorulur ve bir ağacın altında oturur yemeğini yer ve armut ağacından armut alacakken birfrn bir kaç erkek onu alırlar ve hiç dilini bilmediği bir yere giderler bir yerde kalır. Manzarası tipki tablodaki olan bu yerde uyur. Orada ona kahvaltı hazırlayan porselen bebek gibi gülen bir kız vardır. Ona "teşekkür ederim porselen bebek" diyip onu gülümsetir. Demek ki orada porselen kelimesi kullanılıyordur. Dünkü adamlar onu alıp meydana götürür. Onun anlattığı hikaye sonucu gülen biri yere düşer ve sonra bütün herkes onu öper. Eve gittiğinde bu geziyi ailesine anlatmama kararı alır. Birisini güldürmekten öldürmüştür ve istediği yere gidememiştir. Tam oradan ayrılırken porselen bebek gibi gülen kız ona tıpkı onun gibi olan bir porselen bebek verir. Evde ona saklaya saklaya bakarken ablası onu yakalar ve bunu nereden aldığını sorar. O da hediye der ama ablası ona inanmamamıştır ve babasına söyler babası da "armağandır istediği zaman anlatır"der. O anda babasının elini tutmak istemiştir.

"Kırılan bir şey,der, onarıldı mı eskisinin yerini hiçbir zaman tutmaz en iyisi atmalı onu. Hiç değilse gözümüz görmez. Gözümüz görmeyince de unutur, gideriz."

Share |

Oscar Wilde Hayat, Ciddiye Alınamayacak Kadar Önemlidir

Kitap Yorumları 12:41:00

Share |

Devran Tığlı Ahhşk

Kitap Yorumları 10:52:00

Share |

Danielle Steel Aşkın Büyüsü

Kitap Yorumları 13:02:00

Share |

Jane Austen Akıl Ve Tutku

Kitap Yorumları 09:58:00

Share |

Honore De Balzac Goriot Baba

Kitap Yorumları 11:05:00

Evlatları için her şeyi yapan bir baba ve onun sevgisini hak etmeyen iki kızı...

Goriot, girişken bir tel şehriyeci çırağıydı.

Jusienne sokağına yerleşmiş, ticaretle uğraşıyordu. Tel şehriyecinin gönlünü iki şey sarmıştı; Tahıl ticareti ve kızlarına olan sevgisi. Babalık duygusu onda çılgınlık seviyesindeydi. Yedi yıllık evliliğinden sonra eşi ölmüş ve iki kızına kendisi bakmıştı. Goriot kızlarını mutlu etmek için herşeyi yapıyordu, kızlarının isteklerine hayır diyemiyordu.

Gün geldi ve kızları evlilik çağına ulaştılar. Güzelliği yüzünden Kont de Restaud'un peşine düştüğü Anastasie, sosyetede tanınmak için bu adamla evlendi. Diğer kızı Delphine ise Monsieur Nucingen adlı zengin bir bankacıyla evlendi. Goriot damatlarının çok iyi olmasını dilerken; ikisi de ummadığı gibi çıktı. Goriot babanın eski varlığını yitirmesiyle damatları kızlarıyla Goriot'un görüşmesini istemediler. Bunun üzerine Goriot kızlarıyla gizlice buluşabiliyordu.
Goriot, bu olaylardan sonra Madame Vauquer denilen bir kadının pansiyonuna yerleşti. Madame Vauquer Goriot'a en iyi odalardan birini verdi. Goriot fakirleştikçe onu fakirlerin kaldığı odalara yerleştirdi. Bu pansiyonda bir çok kişi kalıyordu. Bunlardan bazıları: Eugene, Vautrin, Madame İchonneau, Poiret, Madame Couture ve Victorine'dir.
Eugene, ailesinin yanından ayrılıp, Paris'e hukuk okumak için gelen bir delikanlıdır. Zengin olmak ve tanınmak ister. Vautrin otelde kalan haydut, kaba , acımasız bir hapishane kaçkınıdır. Madame Michonneau otelin en yaşlı müşterisidir, Poiret denen noter katibiyle aralarında sevgi vardır. Victorine ise gerçek annesi ölen ve babası kendisini kabul etmeyen bir genç kızdır. Babasının onu kabul etmemesinin sebebi Victorine'nin kendi öz kızı olduğuna inanmamasıdır. Victorine'ye uzaktan bir yakını olan Madame Couture bakmaktadır.
Pansiyondaki herkes Goriot'a saygı gösterirken sonra Goriot hakkında ileri geri konuşmaya başladılar. Eugene bile Goriot baba hakkında çok kötü şeyler düşünüyordu. Bunun sebebi, Goriot'un kızlarıyla gizli görüşmesinin yanlış anlaşılmasındandı. Kızlarını Goriot'un sevgilileri sanmışlardı.
Eugene bir gün Beauseant adlı bir tanıdığı aracılığıyla bir baloya gitti. Baloda Goriot'un kızı olan Anastasie'yi beğendi ve izini sürerek kızın evine gitti. Evine gittiğinde Anastasie ile konuştu ve Goriot'un onun babası olduğunu öğrendi. Evde Anastasie'nin kumarbaz sevgilisi Maxime de Trailles vardı. Anastasie , Eugene'nin babasıyla aynı pansiyonda kaldığını duyunca ona yüz vermedi ve daha da eve almadı. Anastasie'den istediğini alamayan Eugene Paris'te ad yapmak için tanınmış bir bayanla olmalıydı. Bu kez de Goriot'un diğer kızına ulaşmaya karar verdi. Eugene tekrar kuzeni Beauseant'ın yanına gitti ve ondan yardım istedi. Kuzeninin sevgilisi ona bu konuda yardımcı oldu ve Delphine'yle tanıştılar. Delphine ondan etkilendi zaten Delphine'nin kocası onunla hiç ilgilenmiyor, zengin olmasına rağmen para bile vermiyordu.
Bir gün Delphine gelip Eugene'ye paraya ihtiyacı olduğunu , artık babasının durumu kötü olduğu için babasından da para isteyemeyeceğini söyledi. Eugene genç kadına sevgisini ispatlamak için bunu kabul etti. Gidip kumar oynadı. Para kazandı ve Delphine'ye parasını verdi. Delphine bunu görünce çok sevindi, borçlarını ödedi. Aralarındaki sevgi gittikçe gerçek sevgiye dönüşecekti. Eugene zengin olup kendiyle birlikte olan kadınları Delphine için reddedecekti. Goriot'da Eugene ve Delphine'nin evliliğini çok istiyordu. Damadı Nucingen kızını başka bir kadınla aldatıyordu ve boşanacaklardı.
Diğer yandan pansiyonda Vautrin'in sırlarını öğrenen Poiret ve Madame Michonneau, Vautrin'e tuzak kurup onu polise ihbar ettiler. Bu olay üzerine pansiyondakiler Poiret ve Madame Michonneau'nun pansiyondan gitmesini istediler. Bu durumda ikisi de pansiyonu terk etti. Victorine'nin babasının onu kabul etmesi üzerine Madame Couture'la oda pansiyondan ayrıldı. Madame Vauquer'in pansiyonu gittikçe boşalıyordu. Bu durum Vauquer'i gittikçe üzüyordu.
Günler geçmiş ve Anastasie babasının yanına gelmişti. Aslında yine babasından para istemek için gelmişti. Babasına başına gelenleri anlattı . Anastasie'nin kocası, karısının kendisini başka biriyle aldattığını öğrenmişti ve artık ona çocuklarını bile göstermeyeceğini söylemişti diğer yandan sevgilisi Maxim'de daha da borçlanmış ve Anastasie'den para istiyordu. Babasına bu durumu anlatınca Anastasie'nin kocasının hiç bir şey yapamayacağını, ona kızını üzmesinin hesabını soracağını söyledi.
Diğer yandan Delphine ise babasına gelip eşinin ondan boşanmak için şart koştuğunu dedi. Delphine'nin kocası sırf ünü kaybolmasın diye Delphine'nin adını kullanmak istiyordu. Goriot kızlarının bu acılarına dayanamadı. Bir süre sonra hasta oldu yatağa düştü. Eugene onun yanındaydı, kızlarını son bir kez görmek istiyordu fakat kızlarına bildirildiği halde kızı Delphine güzel bir baloya katıldı. Babasını ziyaret edeceği yerde baloda dans etti. Diğer kızı da bir türlü babasının yanına gelmedi. Goriot artık ölecek gibiydi, durumu çok ciddiydi. Eugene Goriot'un kızlarıyla görüşmek istedi ve ilkin Anastasie'nin evine gitti. Anastasie'nin kocasına durumu anlatmasına rağmen kocası, Anastasie'yi babasının yanına göndermedi. Delphine'yle konuşmaya gittiğinde ise çok hastayım diyerek gelemeyeceğini söyledi. Goriot kızlarının gelmeyeceğini öğrenince, kızlarına sitem etti. "Bu hayatta onlar için her şeyimi verdim ama; onlar, beni son kez görmeye bile gelmediler." dedi. Adamın bilinci kayboldu ve o sırada Anastasie geldi babasının elinden tuttu ve ağlayarak özür diledi. Tabi babası bunu hissetmedi. Artık babaları ölmüştü.
Delphine babası öldüğü sırada arabasından inip, oraya doğru gidiyordu ki Anastasie'nin sesini duydu. Goriot'un cenazesini Eugene kaldırdı. Parası olmadığı halde rahip buldu ve cenaze töreni yaptırdı. Goriot'un cenaze törenine bir iki kişi dışında kimse gelmemişti.

Share |

Halid Ziya Uşaklıgil Kırk Yıl

Kitap Yorumları 12:05:00

Share |

Julia Quinn Şahane Bir Kadının Gizli Günlüğü

Kitap Yorumları 12:08:00

Miranda Cheever, 10 yaşındayken gösterişli ve yakışıklı Vikont Turner'a aşık olur. Ona aşık olmasının nedeni herkes Miranda'nın çirkin bir kız olduğunu düşünürken Turner'ın ona bir gün büyüyüp kendini bulacağını ve akıllı olduğu gibi güzel de olacağını söyler. Yıllar geçse de ona olan aşkı asla azalmadı.

Turner başka biriyle evlendiğinde çok üzülür ama bunu kimseye söylemez.

Miranda genç bir bayan olduğunda Turner'ın ailesi onu diğer oğlanlarla evlendirmek ister fakat Miranda istememektedir.

Turner kötü biten evliliğinin ardından eve geri döner fakat artık kadınlara güvenmemektedir.

Mirandanın onlarda kaldığı bir gece Miranda gece yarısı kütüphaneye gitti ve orada sarhoş olarak Turner ile karşılaştı ve aralarında bir çekim gerçekleşti.

Turner olanlardan daha sonra pişman oldu. Bütün aile ve Miranda bir kır partisine gideceklerdi ve Turner da bu partiye katılacaktı. Orada Miranda dan hep uzak kalmaya çalıştı ama parti sırasında düzenlenen ip ucu bulma oyunu sırasında Miranda Turner ile eşleşmek zorunda kaldı.

Turner bundan memnun kalmadı ama yinede yapılacak bir şey yoktu.

Oyun başladı ve hayatları bu oyun sayesinde altüst oldu.

Yağmur yağmaya başlamıştı ve ikisi yakın bir avcı kulübesine sığınmak zorunda kaldılar ve aralarındaki çekime Turner sonunda yenik düştü ve Miranda ile birlikte oldu. Miranda olanlara inanamıyordu.

İkiside eve dönünce Turner Mirandaya bir geleceklerinin olamayacağını söyledi ve yanından ayrıldı.

Miranda halen olanların etkisindeydi ama sabah Turner ın onu terk ederek evden ayrıldığını duyunca çok üzüldü.

Günler geçiyor ve Miranda hamile olduğunu anlıyordu. Sonunda dedikodulara sebep olmamak için hamileliğini Turner,kız kardeşine açıkladı ama babasının ismini vermedi.

Miranda İskoçya'daki akrabalarının yanına doğuma gitti. Kimse olanlardan haberi yoktu.

Turner yaptıklarına pişman olmuştu. Miranda ile durumunu çözmek istiyordu ve kardeşi ile konuşmaya çalıştı.

Kız kardeşi ile konuşurken Miranda nın hamile olduğunu öğrendi ve şok oldu. Kız kardeşi sonunda bebeğin babasının o olduğunu anladı.

Turner onun yerini öğrenmek için kardeşini zorladı ve öğrenince hemen yola çıktı. Miranda kapıyı açık karşısında Turner görünce şok oldu. Turner onunla konuşmak istedi ama Miranda onu kovdu. Miranda onu görmek istemiyordu. Turner günlerce onu etkilemek için elinden geleni yaptı ve sonunda onu evlenmeye ikna etti. İkisi sağde bir törenle evlendiler.

Miranda mutlu sayılırdı ama aylar geçmesine rağmen kocası ona bir kere bile sevdiğini söylememişti. Doğum yaklaştıkça Turner onu için endişe ediyordu ve sonunda annesi ve kız kardeşini yardıma çağırdı.

Doğum çok zor gerçekleşmişti ve Miranda'nın durumu kötüye gidiyordu. Turner bunu öğrenince kendini çok kötü hissetmişti.

Karısını sevdiğini söyleyememişti. Turner uzun süre boyunca karısının yatağında onuna hissettiklerini anlatarak oturdu. Miranda kendine gelmesi çok zor olmuştu.

Onun iyileşmeye başlaması herkesi sevindirmişti. Turner karısına sonunda onu çok sevdiğini söyleyebilmişti.

Share |

Charlotte Brontë Jane Eyre

Kitap Yorumları 13:23:00

Jane Eyre, Charlotte Brontë'ın 1847'de yayımladığı romandır. Victoria döneminin İngiltere'sinde farklı sınıftan iki kişinin aşkını anlatan roman, toplumda yaşanan dini baskıyı, sınıf ayrımını ve erkek üstünlüğünü gerçekçi bir biçimde yansıtır. Kadın özgürlüğü ve haklarına sahip çıkan ilk romanlardan biri olarak kabul edilen eser romantizm akımının en önemli örneklerindendir.

Jane Eyre, küçük yaştayken annesini ve babasını kaybetmiştir. Bakacak kimsesi olmadığından Gateshat konağında yaşamaktadır. Eliza ve Jorjina isimli iki tane kuzeni vardı. Yengesi ve kuzenleri Jane’ i sevmiyorlardı. Ona sürekli kötü davranıp hakaret etmekteydiler. Gateshat konağında Jane’e iyi davranan sadece hizmetçi Bessie’dir. Jane’e sürekli öğütlerde bulunurdu. Yengesi onu başından atmak için Lowoot da ki bir okula gönderir. Jane kısa sürede bir çok arkadaş edinir. Okul sağlık şartları bakımından uygun değildir. Öğrenciler bu okulda sık sık hastalanır, hatta ölen bile olurmuş. Jane bu okulda dört yıl öğrencilik iki yılda öğretmenlik olmak üzere altı yık kaldı. Daha sonra kendi hayatını kurmak için, Thornifield malikanesinde Adale isminde küçük bir kıza mürebbiyelik yapmaya başladı. Buradaki hayatı çok sever. Jane ile konağın sahibi Bay Rohester ile yakınlaşma başladı. Bu yakınlaşma zamanla yerini aşka bıraktı. Fakat Bay Rohester evlidir. Eşinin aklı dengesi bozuk olduğundan çatı katında kalmaktadır. Jane bunu bilmemektedir. Evlenmeye karar verirler fakat nikah günü Bay Rohester in kardeşi ; “ Bay Rochester in evli olduğunu ve bu evliliğin olamayacağını anlatır. Bunun üzerine Jane büyük bir üzüntüyle oradan ayrılır. Üç gün sokaklarda gezdikten sonra bir eve sığınır. Evdekilerde tesadüfen Jane’nin kuzenleridir. Bunu sonradan öğrenir. Jane’nin çok zengin bir amcası vardı. Çocuğu olmadığı için tüm mirasını Jane’e bırakır. Jane bunu öğrenemez. Jane’nin bunları öğrenememesinin sebebi yengesinin ona akrabalarıyla ilgili bir şey anlatmamasıdır. Ama daha sonra amcasının avukatı uzun bir süre sonra Jane’i bulur ve ona her şeyi anlatır. Jane kendi isteğiyle mirası kuzenleriyle bölüştürür. Bir süre sonra kuzeni Jane’e evlenme teklif eder. Fakat bunu kabul etmez. Jane içindeki sesi dinleyerek Bay Rochester’e dönmeye kara verir. Döndüğünde konakta yangın çıktığını Bay Rochester bir kolunu ve bir gözünü kaybettiğini öğrenir. İçindeki sevginin verdiği büyük güçle onu arar. Ve onun ormanlık bir yerde yaşadığını öğrenir. Bay Rochester‘in yanına gider ve onu gördüğünde çok sevinir. Jane her şeye rağmen evlenmek istediğini söyler. Bir süre sonra evlenirler. Bir daha hiç ayrılmamak süretiyle mutlu bir evlilik yaşarlar.

Share |

Pages

Fulden Ufacık

Faruk Nafiz Çamlıbel Han Duvarları

Selçuk Baran Öğle Saatleri

Oscar Wilde Hayat, Ciddiye Alınamayacak Kadar Önemlidir

Devran Tığlı Ahhşk

Danielle Steel Aşkın Büyüsü

Jane Austen Akıl Ve Tutku

Honore De Balzac Goriot Baba

Halid Ziya Uşaklıgil Kırk Yıl

Julia Quinn Şahane Bir Kadının Gizli Günlüğü

Charlotte Brontë Jane Eyre

Hakkımda

İzleyiciler

Labels

Blog Archive

Popular Posts

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

Bu Blogda Ara

Translate

İletişim Formu

Like us on Facebook